Być może poruszę dziś kontrowersyjny temat, bo teraz chyba tylko takie krążą po świecie…
Co nas ostatnio dzieli? Wszystko…:(
Mamy odmienne zdania jak powinniśmy zachowywać się w pandemii, kogo słuchać, kogo nie, jak powinniśmy żyć, jak wierzyć, jak kochać, kto postępuje właściwie, kto nie.
Spotykam coraz bardziej zestresowanych ludzi, którzy opowiadając o swoich emocjach mają łzy w oczach…Ja widzę jak ta wewnętrzna tama pęka, jak tam za zaporą jest czasem morze niewylanych łez, niepokojów i zranień.
Pod koniec wakacji sama do nich należałam. Dałam się zapętlić w wirze wszystkich informacji, swoich rozterek, czułam presję świata, bo przecież powinnam się dostosować, robić to co wszyscy, to co trzeba…Czyli co dokładnie?
Użyję teraz jednego z moich ulubionych zdań na tym blogu, które nie raz mnie uratowało:
„Jagoda nauczyła mnie…” :))))
Jagoda nauczyła mnie słuchać swojego serca i podążać za nim.
Nie za głosem świata.
Nie za głosem „powinno się”; „trzeba” ; „musisz”; „powinnaś”.
Nie za głosem artykułów, tytułów, mody, mediów.
Nie za głosem dobrych rad.
Nawet jeśli czas pokaże , że myliliśmy się, wyborów podejmowanych z miłości i troski nie będziemy żałować…
Idąc za tym głosem, głosem miłości do Jagody i troski o nią, podjęliśmy niełatwą decyzję i rozpoczęliśmy w tym roku przygodę z edukacją domową.
I wiecie jaki to spokój w nas wlało? 🙂
Większość poranków zaczyna się więc w naszym łóżku, wśród przytulasów na dzień dobry:)
Wiecie czego teraz najbardziej potrzebujemy? My, rodzice, pracownicy, znajomi, sąsiedzi, ludzie po prostu?
Wsparcia.
Obecności.
Troski.
Rozmowy, bez oceniania. Kiedy ktoś odsłoni nam swoją słabość, nagość, delikatnie ją ucałujmy i okryjmy, nie szarpmy dziur bardziej.
Pod koniec sierpnia zabraliśmy wszystkie swoje troski i zawieźliśmy Tej, która nigdy nie ma dość słuchania swoich dzieci:)
Matce Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie
Przyłapane na wieczornym obchodzie warzywniaka:)
Wycieczki szkolne odwołane, ale te rodzinne, na powietrzu jeszcze były możliwe.
Przeszliśmy szlakiem Arkadego Fiedlera przez Puszczykowo, który wiedzie z peronu, ulicami do muzeum i ogrodu, gdzie zobaczyć możemy indiańskie totemy, posąg z Wysp Wielkanocnych, czy replikę 1:1 statku Santa Maria, którym Kolumb dotarł do Ameryki i dalej do cmentarza i malowniczych terenów zakola Warty.
To Jagody pierwszy raz z wędką! Kolejna zwykła, niezwykła rzecz, którą wspólnie robiłyśmy:) Jesień, jesień łaskawa w pogodę…
Moje dzieci to Jezioraki:) Wychowane nad brzegiem jeziora, mają je we krwi;)
Dlatego sezon obcowania z wodą trwa z reguły do końca września. Starsi odważniej, Jagoda stópki
Zostawiam Was Drodzy z cytatem Olgi Tokarczuk z „Momentu niedźwiedzia”:
Skoro można pomyśleć, że może być lepiej,
to znaczy, że już jest lepiej:)